این گوشه که در دستگاه نوا طبقه‌بندی می‌شود را در آواز افشاری نیز به کار می‌برند ولی این گوشه به نوا و اصفهان نزدیکی بیشتری دارد تا به افشاری. در افشاری، این گوشه چنین توصیف می‌شود که در آن درجهٔ ششم شور ربع پرده زیرتر می‌شود و دیگر تغییر داده نمی‌شود؛ این درجه نت شاهد بیات راجه نیز هست (و درجهٔ پنجم شور نت ایست آن است). در بیات اصفهان، این گوشه چنین توصیف می‌شود که نت پایه آن همان نت پایهٔ اصفهان است اما تأکید کمتری روی آن صورت می‌پذیرد؛ درجهٔ دوم اصفهان هم نت شاهد، نت ایست و معمولاً نت آغاز آن است. بیشتر ملودی بیات راجه در یک فاصلهٔ پنجم درست رخ می‌دهد که بر نت پایهٔ اصفهان استوار است و برخلاف درآمد اصفهان، اشاره به نت‌های بم‌تر از نت پایه در آن معمول نیست. در ردیف میرزاعبدالله از نوعی تحریر به نام تحریر حرامزاده یا پرستو اسم برده شده که در این گوشه اجرا می‌شود.
از نظر مد، گوشهٔ بیات راجه در اصفهان با گوشه‌ای به همین نام در دستگاه نوا مطابق است و هر دوی آن‌ها با منطقهٔ گوشهٔ بیداد در دستگاه همایون مطابقت دارند. گوشهٔ بیات راجه یکی از مهم‌ترین گوشه‌های بیات اصفهان دانسته می‌شود.
گوشه بیات راجع، با صدای استاد محمد اسماعیل قنبری